عشق و دوست داشتن واقعی، غیر ممکن است بعد از گذشت چند سال و حتی پس از مرگ و ترک‌کردن این دنیا، پایان پذیرد؛
بنابراین عشق واقعی و زنده و پابرجا، عشق به خداوند سبحان و متعال است؛
چرا‌که با آن زنده‌ی پابرجای سبحان و متعال ارتباط دارد و به‌دنبال آن، هر عشقی که با این عشق ارتباط داشته باشد، از زنده‌بودن این عشق حقیقی، زنده خواهد ماند.
بنابراین، اگر عشق زن نسبت به زوجش و یا عشق مرد نسبت به همسرش به‌خاطر خداوند و در راه اطاعت از او و به‌جهت نزدیک‌شدن به خدا و در اطاعت از خداوند باشد، عشق حقیقی، زنده و پاینده خواهد بود؛
چرا که در‌واقع پیروِ عشق به خداوند می‌باشد... و کسی که قلب‌ها و دگرگونی هایش در دست اوست، چگونه غیر از خداوند سبحان و متعال را می‌خواهد؟ پس آن قادر است که عشق بین زوجین که بر عشق او سبحان و متعال بنا شده است را تداوم می بخشد.
احمد الحسن (ع) وصی و فرستاده امام زمان ع
جوابهای روشنگرانه جلد 5 /س ۴۵۷
http://Www.almahdyoon.co
http://www.varesin.org
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر